büyümek onların olsun

boyu kederinden kýsa,
hüznü gözlerinden renkli,
yüreði teninden esmer bir çocuðum.
sevinçlerimi daha onbeþimde
hayatýn çýkmaz sokaklarýnda kilitlediðimden beri,
bir tebessüm bile deðmedi yüzüme.
gözlerim hep ýslak mevsimlere gebe aðlamaktan,
avuçlarýmda hep o sýzlayan kuþ sesleri.
vazgeçtim tavan arasýna kaldýrdýðým ümitlerimden,
kaybettim yalnýzlýðýn derin sularýnda sevmeyi,
ve hiç tutturamadým mutluluk denilen ikramiyeyi.
zaman neler götürürse senden,
o kadar eksiliyorsun hayattan,
ve hiçbir zaman da ilaç olmuyor zaman.

küçükken büyümeyi isteyen çocuklardýk biz,
beyaz yakalarýmýza hep adam ol diye dikildi motifler.
bizim için büyümekti adam olmak,
büyümek ve bir daha kanýyor diye dizimiz aðlamamak.
meðerse çok yanlýþ öðretilmiþ bize.
büyüyünce daha çok acýyor insan,
daha çok aðlýyor hatta,
yüreðini yýrtarcasýna.
ve gün geçtikçe
kaybetmeye deðil,
kaybettiðini kabullenmeye alýþýyor insan.
dokuzumuzda bir bilyeyi kaybetmeye razý gelmezken
bugün neleri alýyor hayat bizden,
gýkýmýz dahi çýkmýyor.
aslýnda yaþlandýkça küçülüyor insan,
küçülüyor hayalleri,
beklentileri,
ve yaþama sevinci.
aðaran her saç bir keder ekiyor yüreðimize,
geçen her vakit topraða bir adým daha atýyoruz.
hal böyleyken,
neresinde bu zamanýn ilaçlýðý
merhem olan zaman nerede ?

iþte bu yüzden büyümek istemiyorum ben anne,
bana göðsünü siper et yine,
yine sýrtýma bak terledin mi diye,
ezanlarý sýnýr koy yine bana.
büyümek istemiyorum ben anne.
boyu kederinden kýsa,
hüznü gözlerinden renkli,
yüreði teninden esmer bir çocuðum.
büyümek onlarýn olsun
ben senin yavrunum hala anne ..

Þiir : Abdullah Cemek
Yorum : Mesut Tuna

Sosyal Medyada Paylaşın: