Memleket üstüne:
Ýçedönük vurgundan artakalan bencillik
Zedelenmiþ öfkeli yalýndan uzak zaman
Derin yaralar açtý yaslar ve kayýplar
Yetmezmiþ gibi o hal, nedir bu melânkoli
Bir çok gedik açýldý bahçenin kenarýnda
Hiç bir vakit durmadý bahçe duvarý saðlam
Kýrýp döktüler seni kalbimden memleketim
Öylesine muhtaçki; þevkate bu topraklar
Týpký; üzerinde yaþayan milletin gibi
Yýkýlýp yýkýlýp toplanmaktan geldi gýna
Örttü her kötülüðün üstünü her belânýn
Yorgun düþtü biçare yetmez yetmezliðimiz
Ýtelemekten yorgun argýn karlý geceler
Çöktükçe çöktü üstümüze kara geceler
Ne kadar hoþgörümüz varsa da götürdüler
Toplayýp bir bavula; korkak, ürkek ve yalnýz
Bir yatýlý okul yatakhanesi kadar loþ!
Soðuk anne þekatinden uzak kalan çocuk!!
Ve bir çocuk yalnýzlýgýnda bu ülke bu halk!
Her köþesi sevgiden merhametten uzakta
Ýlk defa ayrýlmýþ bir çocuk evinden pusmuþ!
Üstü açýk uyuyor her öksüz bir köþede.
Düþünceler hüzünlü bastýrýlmýþ ve ürkek
Her köþeden bir nobran sevgisiz insan sesi:
Bütün gece kapýyor gözlerini uykusuz
Kulak týkýyor iki eliyle bütün gece
Duymamak için hýçkýrýk seslerini aðlak
Kimsesiz, yapayalnýz kaderbirliði o ses!!
Nurten Ak Aygen
21/12/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.