AÇLIK KARASI

-I-
Çocuk, çocuk deðil ki, serçe yavrusu,
Ha yerde yaprak, ha o…
Ýtilip bin yýl önce yuvasýndan,
Ýnsanlýðýn vicdanýndan kovulmuþ.

Anneyse kadýn deðil, erik kurusu,
Mezarýndan uyandýrýlmýþ mumya…
Bu kaçýncý kýtlýk fýrtýnasýndan,
Bu kaçýncý yavru, topraða konmuþ.

Nasýl kaldýrmýþ yerden kucaðýna,
Kollarý kol deðil incecik çubuk.
Parmaklarý geçmiþ kaburgasýndan,
Tahta göðsüne öyle yumulmuþ…

Emmiþ emmiþ ama süt pýnarý deðil,
Aðzýndaki kör kuyu, aðzýndaki sahra…
Bir damla süt geçmemiþ kursaðýndan,
Açlýðý susuzluðunda boðulmuþ.

- II-
Onlar ki insan deðil, vampir sürüsü,
Ha paslý býçak, ha onlar…
Gelip uygarlýk Avrupa’sýndan,
Afrika’nýn kalbine sokulmuþ.

Sizse hâlâ koþturun arkasýndan,
Elinizde kaþýkla çocuðunuzun.
Bitirmiþ ya yemeðini sýzlanmadan,
Alkýþtan elleriniz yorulmuþ.

Sakýn gecelere kara demeyin sakýn
Kara demeyin nazlanýp bahtýnýza.
Nasýlsa bir sabah bölünecek ortasýndan
Kâbus dediðiniz bakmýþsýnýz yok olmuþ.

Çocuk, çocuk deðil ki, serçe yavrusu,
Ha yerde kuru yaprak, ha o…
Anneyse bir kadýn deðil, erik kurusu,
Ýnsanlýðýn vicdanýndan kovulmuþ.

Aralýk,2016-AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: