seni saran dokunan her el
mýzrak misali saplanýr yüreðime
dolar gözlerim kirpiklerim ýslanýr
hüznüm sarmaþýk çiçekleri gibi sarar her yanýmý
iþte o zaman buz tutar ellerim düþlerim tükenir
sensiz tek baþýma kaldýðým da
yýkýlýþýmý izlerim
göz yaþlarýný paylaþacaðýn kimse yoktur yanýnda
dökersin içini yýldýzlara feryat edersin
gök yüzü haline aðlar suskun kalýr þimþekler isyan eder
çaðlar ve vurur geceye sensizliði
iþte o an adý geçer yüreðinin dilinden
umutla bekleyen düþlerin tutsak kalýr sessizliðe
yaþýyor cansýz bedenim gözümden akan yaþlar boðmadý hala
kalbim hazan maðduru sevdamýn kavgasýnda
hadi söndür kalbimin yangýnlarýný söndürebilirsen
titreyen kalbimin mýsralarýndan seni çýkarabilsem
yazsam ulaþamadýðý yýldýzlara
sana kör düðüm gibi baðlanan sevdam
ecelim olur
ne çok özlemiþ
ne çok sevmiþim meðer seni
uzak duruþunu sessizliðini yüreðini
gecenin bir bilinmeyen saatindeyim
sen hayat ýþýðý olup
düþersin yüreðime aldýðým her nefeste...
Refik
14.12.2016
Ýstanbul