batan güneþin ýþýðýna hüzünleri yükledim
gecenin sessizliðinde karanlýða inat seni bekledim
yýldýzlar þahidim ay ölüm meleðim oldu
gözlerimden kan akarcasýna aðladým
yaðmurun saçlarýmý ýslattýðý tenha köþeler de
kanayan tutsak yüreðimle sevdim seni
aþkýn kýyýsýna vurduysa gözlerin
zehir gibi de olsa sözlerin
hele ismimi söylerken yokmu ah çekiþlerin
gitmiyor düþlerimden
koþarcasýna gelmelisin
kalmasa da derman dizlerinde
iþte öylesine hasretim sana
ve sevdim seni her þeyimle
yazýlmýþsýn alnýma silemem
kaderimsin yaþam sebebimsin
gelsem dünyaya yeniden
bir daha severdim seni
laf olsun diye deðil
ta içten en derinden can evinden
yüreðimin en kuytularýnda
hani toprak çaðýrýr gözlerin bakar ya yere
ecele teslim edersin kendini
sorarlar kiþiye nedir senin ederin
verirsin hesabýný ettiklerinin
ödersin bedelini kaderin
iþte ben de böylesine
hesapsýz kitapsýz koþulsuz
ölümüne sevdim seni
karþýlýksýz çýkarsýz beklentisiz
kalsan da sen duyarsýz
seni sensiz yaþýyorum
hayatý senin anlayacaðýn
çok sevdim seni yanarak yýkýlarak
aklýma her geldiðin de aðlayarak
alýþtýrsam da yokluðuna kendimi
zor da olsa unutmak
olmuyor bir tanem sensiz olmuyor
kalbimden maziye gömdüm kendimi
rengarenk aþk gülleri solmadan
seninle geçen gecenin sabahý olmadan
ürkek adýmlarla sesizce gidiyorum
gitmeliyim
dudaklarýna kondurduðum busem soðumadan
Refik
14.12.2016
Ýstanbul