Kalabalıklar İçinde Yalnızım

Bilemezdim sensiz yapamayacaðýmý
Her geçen gün daha da yalnýz kalacaðýmý
Bak yüzüne diyemediklerimi
Ne kadar da rahat söylüyorum
Ayrýlýðýn bu kadar zor geleceðini bilseydim
Gitmene hiç izin verir miydim

Aklým durdu feleðim þaþtý
Sudan çýkmýþ balýk gibiyim
Söz geçmiyor yüreðime
Beynim git yüreðim kal diyor
Kapanmayan bir yarasýn kaþýdýkça kanýyorsun

Kimseler bilmesin dedikçe
Fýsýltý gazetesinin en baþ köþesindeyim
Dilin kemiði yok söyler herþeyi
Kalabalýklar içinde yalnýzým
Kapanmaz derindir yaralarým
Geçmek bilmiyor göðüs aðrýlarým

Yalnýzlýk nedir bilir misin
Geceler üstüne üstüne geldi mi
Uykulara küs kaldý mý kirpiklerin
Yokluðunda ayný havayý soludun mu hiç

Gittiðin geceyi hatýrlýyor musun
Dolunay vardý üstümüzde
Yakomozlar suya düþüyordu
Aþka davet ediyordu sevgilileri

Ýçim titriyor ilk defa üþüyordum
Boþ gözlerle denizi seyrediyordum
Suya düþüyordu gölgemiz
Büyü bozulmasýn diye
Susuyorduk

Ýçimizdeki deprem çok þiddetliydi
Parçalanýyordu ikimizinde yüreði
Denize vururken ayýn ýþýðý
Yol ayrýmýna geldiðimizi anlamýþtýk ikimizde ...





Refik
03 . 07 . 2018
Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: