ozanlar dolu dizgin desin
çýplak ayak koþuyorum
taþ çalý dikeni koþtuðum yerler
varacaðým yerde insan
daha evrimini tamamlamamýþ
öldürür birbirini
bir yaným sevda bir yaným hüzün
asmamaya çalýþýrým yüzümü
bu kendi kendini yiyen
dünyaya bile gülerim
(tabii deðilim çöpte artýk toplayan)
ilk hayata baþladýðým yerde
el izlerimi ararým
resimden farklý bir þey olmalý
þu sert betonlarý delip çýkan
ilk kazma vurmam topraða
ilk kolumun kýrýlmasý
oyun oynadýðýmýz yerler
bana aþaðýdan bakan gölgem
ne hisseder acaba
bazen kendimi býrakýp gittiðimde
yüzü asýlýr mý
yoksa güler mi delice
bir gün atacaðým ayaðýma baðlý
aðýr toplarý
temizleyeceðim
ayaðýmý kanatan dikenleri
nasýl býrakmýþsam arabesk zamanlarý
su bile dökmeden arkalarýndan
08.12. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.