akrep

Dýþarýdaki mahkûmlara inat
aldý özgürlüðünü
girdi hücresinin koynuna,
dað yaptý duvarlardan
karanlýðýnda yýldýzlarý yakaladý,
saldý saatleri
ne ay saydý
ne de gün,
kendi güneþiyle sabahlandý.

Od oldu yataðý
yandý;
ama yakýnmadý ranzasýndan.

ve gardiyan…
akrebi tanýþtýrdý zehri olmayan adama;
fikrinde savaþ kiri bulunmayan biri,
belki de ilk kez üzerine yýkýlan demirleri eriterek
eðilmeden eðerek parmaklýklarý
firarý düþledi.

belki de ilk kez ellerini kapatýp solgun yüzüne
gözlerinden görmesini istedi.

Bak!
çifte su almýþ býçak olsa insan
kýnýnda kaný donar,
ruhunda yaralar açar korkunun bir damlasý,
baþtan aþaðý yürek olsa
meydan okusa da kalan ömrüne
bitmez beynindeki akreple kavgasý.

Boztepe yarýmadasý…
yani Sinop,
yani Diyojen’in söz çanaðý,
mahpushanesinde zaman biriktiren þehir;
Sabahattin Ali’nin dalgalarý dinlediði yer.

Ve Eþber…
girerken baþý dik
alný açýktý,
girdiði gibi de çýktý;
býraktý akrebi düzmece tezgahlara
aldý kendi yýldýzlarýný.

Belki de hiç gezmedi þehrin güzel çarþýsýný!


ÖN.

Sosyal Medyada Paylaşın: