yalnýz yürüyorum bu hayatý,
olmayan kaldýrýmlarda
görünmeyen yollarda gidiyorum,
nerede duracaðýmý bilmeden
kimsenin gölgesini incitmeden
adýmlýyorum adsýz sokaklarý.
sallanýyorum zaman zaman,
güneþ batmadan þaraplanmýþ ayyaþým sanki!
gönlüm darmaduman
yüreðim yýrtýk,
artýk aðýr geliyor hasret bu yýlký atýna
düþüyorum kendimden
býkkýn bir ben atýyor beni yere
çözülüyor sabrým.
sýzýlarýmla sýzýp kalýyorum yolculuðumun her molasýnda,
sývýþýyorum gerçeklerden
düþlerime alýyorum seni,
uykularým kanýyor
kan içinde sayýklýyorum,
cehennem bahçelerinde
yanan bir zakkumun dibinde uyanýyorum.
bazen aynalardan geçiyor yolum,
tozlanmýþ yýllarý silerek arýyorum kendimi
gözlerim bulutlanýyor
içim yaðýyor;
aðladýklarýma gülüyor,
güldüklerime aðlýyorum
gördükçe vodvil gibi geçmiþimi.
yalnýz yürüyorum bu hayatý,
kimse beni görmese de dokunduklarým oluyor;
kumral bir kadýnýn saçlarýný örüyorum habersiz
sezdirmeden öpüyorum dudaklarýný,
nasýl olursa olsun gözleri
gece rengine boyuyorum sormadan.
gecemizin rengine boyuyorum bütün gözleri,
gümüþ künyelerinde ayný isim yazýyor
kucaklarýnda ayný kedi,
her yerde sen
her yer seninle dolu,
ben ise yalnýz yürüyorum bu hayatý.