Acýyý çektim içime, gün özünün kararmýþ ciðerlerinden, Sevgimle sardým kýrýk kuþ kanadýmý Ne zaman uçar bilmem! Türkü yazýlan umuda konar belki, Belki biri çýkar Yüreðinden öper özgürlüðün, Doðru yere konsun diye!..
Kimbilir belki bir gün; Herkes bir yaprak olur bir aðacýn dalýnda, Bir kalem, kaderini kendi çizebilsin diye Bir bayrak her renkten, dünyayý sevgiye boyamaya!..
Düþünsel gücün ardýnda kaldý hayallerimiz! Yýkýldý tüm kale, iç karanlýðýndan... Kendi soluðumda filizlenecekse toprak; Yeniden inþaya aðýrlýðýnca bir çýnar!..
03.12.2016 / Kadriye PERVAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadriye Pervan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.