Sus(a)malarım I

öpülmeyi bekleyen yaralarýmdan sýzan
özden içre, gözyaþlarým
deðdikçe þefkatinin tenine
çoðalýr dudaklarýmda acýlarým


tut ellerimden yabancý
tuzundan kat yaðmuruma
sarmýþken karanlýðýn korkusu
korkma
yutacaksa yutsun zifire aldanmýþlýklar


umut vaad eden özgürlükler
uçurumlara çýkar
sýyrýlýp günahlarýmýzdan
býrakalým kendimizi
göðe çekilir gibi bir kuþun kanadýnda
titreye titreye ruhlarýmýz...

en masum halimiz deðil midir
ölmek!

öp o en sevdiðin düþü morundan
öpmeden bir kadýný yarasýndan iyileþtiremezsin!




sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: