zeytin

zeytin aðacý

yaza doðru ilerliyordu zaman
bir öðle sonrasýydý
yürüdüm
köyün alt tarafýndan geçip tarlalara ulaþmýþtým
daha bir aðaç dibine oturmadan önce
dere kenarýnda þýrýl þýrýl akan pýnara vardým
hem su içtim hem de serin suyu yüzüme çarptým
bir kaç defa yüzüme suyu
býraktým yüzümdeki sularý döküldüler damla damla
durup da derin bir nefes aldým
karþý daðlara bakarken
sonra
zeytinliðe yürüdüm
böcekler ötüyorlardý
zeytinlerin arasýnda zaman
milattan önceye doðru gider gibiydi
kayýyordu elimdeki her þey
uzanmadan önce topraða
baktýðým her þey uçuyordu
hafiftiler
aklýmda uçtu düþünceler de
kayboldum zeytinlerin arasýnda
zaman da kayboldu
dalmýþ olmalýydým milattan önceye
daldýðýmdan mý
yoksa neydi bu
bir ses duydum hey diye
beni çaðýrdýðý belliydi
yarý oturduðumu anýmsýyorum
karþýmda duran Odysseus’tu
bana oðlunu ve karýsýný sordu
evinin yerinde olmadýðýný
ve
on yýl oldu evden ayrýlalý dedi
on yýldýr yollardayým
Troyadan daha yeni döndüðünü anlattý
on yýldýr poseidon’un gazabýndan
karaya çýkamadým
sonra Zeus’in kýzý Athena yardým etti
güzel Athena elini uzattý bana dedi
daha ise,
oðlum Telemakhos ve sevgili hatunum penelopeia’yý
bulmam lazým bana yardým et
on yýldýr onlarýn hasretinden yandý yüreðim anlýyormusun

þaþkýna döndüm dalmýþlýðýmdan uyanýnca
yarý oturdum zeytin topraðýna
ter içinde kalmýþtým
duymaya baþladým etrafý yeniden
arý kuþlarýnýn ötüþü duyuluyordu
o an anlamak isterdim arý kuþlarýný
uçmak bile isterdim arkalarýndan ah
güneþ daha batmamýþtý
ýlýk bir hava vardý
ýlýk ýlýk esen rüzgar çarpýyordu yüzüme
eve doðru yürümeye baþladým
beklerler belki diye

aklým karýþtý
yine baþlayacaktý sancýsý yaþamýn
yavaþ yavaþ kendime gelirken
bir tür var olmanýn aðýrlýðýný duyacaktým
arý kuþlarý uzakta duyuluyordu daha
gittikce dah uzaktan
güneþin kýzýllýðý azalýrken yerini
yavaþ yavaþ karanlýða býrakýyordu
belki bitmeyecekti bu yol
belki arý kuþlarý geri döneceklerdi...





Sosyal Medyada Paylaşın: