Zaman kuþ misali, ben garip yaya Koca ömür sýðdý birkaç lahzaya Ne sevgiye doydum ne de dünyaya Bir damla yaþ olup kaldý gözümde
Çocukluk rüyaydý uyandým,bitti Gençlik duman gibi uçuþup yitti Hayat yaþanmadan tükendi gitti Buruk bir tebessüm kaldý yüzümde
Dönüp geri baktým, þöyle bir anlýk Elde kalan tek þey koca piþmanlýk Neye yarar artýk beylik, sultanlýk Keþkeler, keþkeler kaldý izimde
Dövünüp yakýnmak artýk boþuna Ýster üzül, ister gitsin hoþuna Yol götürür bir gün, can yoldaþýna O ilahi gerçek kaldý sözümde
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.