hangi baþlangýcýmdan baksam sensin
hani çocuk bakýþýnla yürüdüðün yolda
yumruklarýný sýkýp sana saldýrmaya çalýþan
oðlan gibi alt edemezsin
her baþlangýcýn bir türlü baþaramadýðý giriþi
belki de unutup gittiðin yerdir kendini
korunaksýz hayatýn çekingenliði
neye baksan kýrpýlmýþ ellerinden bir parça
nereye baksan çalýntý yaþam
bir görsem elini tutup gideni
kendi suretinde yitip gitmeyen
baþlangýçlarda baþlasan bir
rengarenk hayatlarý koysan önüne
önünde arkanda insan
yaktýðý ýþýkta devingen
açýk duygularýn kilidi
sevgiye kurulmuþ çadýr
bunun için kiþniyor atlar
yollar bunun için açýlmýþ
yolcular burun kývýrmýyor
molada kurulan sofraya
hangi baþlangýca baksam gözlerinin derinliði
nasýl bir hayat kaynýyor içinde
aç aç bir türlü bitmiyor çözülecek düðümler
düðün oluyor, dernek- ölüm
bitmiyor ellerinin sýcaklýðý
kalbini hissediyor kalbim
ýlýk bir çaðlayandan akýyor
hep temmuz güneþi
neden baþlayamýyoruz bir türlü
elinin nabzý elimde atýyor
hep hayallerde ýþýyor aþk
gerçeðin iki gözü de kör
güneþ sessizce doðup batýyor!..
21. 11. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.