Tam da kýrýldýðýmýz yerden baþladýk yaþamaya
yaþayacaktýk ki tam da
ölümün nefesini ve rüzgârýný hissettik yorgun baðrýmýz da
bazý þeylerin telâfisi yoktur evet
çiçek dalýnda kurur, soður çay bardaðýnda
ki yorgun kanamasýdýr sözler þâirin
dünya yanmýþ bize ne
kapanmýþ perdesi vicdanlarýn mesela.
Bir de korun da gül yetiþen bahçelerde dikili hayallerimiz
umrumuzda olmamalý telâþý dünyanýn
çok da önemli deðil olmalý
ki önemini yitirdiði bir boþ hikaye yaþanmýþlar
-ama benim
içimin gizli bir b’ölmesi var
yaþayamamýþlýklarý, feryâdý çocuklarýn
kül dolu odalar da
saklambaç oynayýp ip atlar
sahi bugün günlerden pazar
"ve ben seni çok özledim" der þair
herþeyi bir gül tablasýna emanet edip
sabaha kavuþur içimizden karanlýklar
ve ince bir kâlp aðrýsý olur biraz hayat
þiir ise
bu aðrýlarý dindiren susturucu ilaç
-soru(n)larý günceller gibi zihnim mazinin saliselerinden-
bugün dünlerden pazar olsun sahi
hâlâ ölmemiþse g’özümüzde umutlar
söndürülsün matemi mumlarýn
vesveseden büyük duâlar var..