Çözemediðim bu hayatý bugün de sordum kendime
ve küstüðümü fýsýldadým tesellilere..
Bir tas su içinde gümüþ nehir oldu dertlerim
dalgalarým vurdukça duvarlarýna önyargýnýn, çabaladýkça yüze çýkmaya
diplerde buldum kendimi
yýprandý heveslerim
öl(e)medim
öyle hemen de ölünmüyor annem
canýndan, kanýndan beze beze uyanmalýymýþ önce insan sabahlara
rahatlýk sadece rüyâ
huzur bir papatya falý -uzaklarda-
uzaklar ki dört mevsim dýþýnda
ve mevsimlerde öleli çok oldu oysa
oysa hayat bir naneli þeker tadýnda -küçükken-
ki
iki kapýlý han demiþse Âþýk Veysel dünyaya
öyleyse eðer
hedefim çýkýþ kapýsý
önüm beþinci mevsim
ardým lanet
yürü(yemi)yorum
ilerliyorum sanýyorum
elimde papatyalarla -tek tesellim-
sýzýlý þiirler dökülüyor içimden
siy’âh’ý bitmeyen bir gece de
güneþi bekliyorum anne..
Lütfen sabah olsun!