Zavallý Catullus býrak þu budalalýðý, kaybolmuþ bil kaybolaný. Bir zamanlar güzeldi günlerin, çaðrýsýna koþtuðun zaman sevgilinin, hiç kimsenin sevmediði kadar sevdiðin. Ne oyunlar, ne güzellikler vardý onda; senin istediðin, istemem demediði kýzýn da. Gerçekten göz kamaþtýran günlerin oldu. Þimdi o istemiyor, sen de isteme, kaçaný kovalama, mutsuz olma, katlan, dayan, boyun eðme. Güle güle sevgilim. Catullus’un saðlam iradesi artýk aramayacak, istemeyecek kendisini istemeyeni. Sen de aðlayacaksýn istenmediðin için. Vicdansýz, lanet sana, ne olacaksýn þimdi? Kim seni güzel bulacak? Kim arayacak seni? Kimin olacaksýn? Kimi seveceksin? Kimi öpeceksin? Kimin ýsýracaksýn dudaklarýný? Sen, Catullus, saðlam dur, deðiþtirme kararýný.
Catullus, MÖ.87-54, Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Miser Catulle, desinas ineptire, et quod vides perisse perditum ducas. Fulsere quondam candidi tibi soles, cum ventitabas quo puella ducebat amata nobis quantum amabitur nulla. Ibi illa multa cum iocosa fiebant, quae tu volebas nec puella nolebat, fulsere vere candidi tibi soles. Nunc iam illa non vult: tu quoque impotens noli, nec quae fugit sectare, nec miser vive, sed obstinata mente perfer, obdura. Vale puella, iam Catullus obdurat, nec te requiret nec rogabit invitam. At tu dolebis, cum rogaberis nulla. Scelesta, uae te, quae tibi manet uita? Quis nunc te adibit? cui videberis bella? Quem nunc amabis? Cuius esse diceris? Quem basiabis? Cui labella mordebis? At tu, Catulle, destinatus obdura.
Catullus. MÖ.87-54
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.