MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Şimdi susuyorum,yarınlar konuşsun..
NuriCAN

Şimdi susuyorum,yarınlar konuşsun..



Sevinci hýrpalanmýþ öksüz çocuklar gibi
kançanaðý gözlerimle
tuz basýp yaralarýma
dünyanýn acýlarýný öptüm
unuttum gülmeyi
acý çekmeyi öðrendiðimde

bir gün karlar erirse
yol verirse daðlar
belki gülümserim bir nazlý bahara yeniden

dünyanýn acýlarýný öptüm
içimde üþüyen bir güvercin
ýsýrdýðým dudaklarýmla
bir yaðlý urgan gibi kaldý boynumda acý

uzak acýlara semah döndü turnalar
görmedi içimde üþüyen güvercini
düþlerimi rehin býrakýp fýrtýnalara
yerden yere vurdum hayellerimi
kime görmedi

kalbimi solan bir çiçeðin yapraðýnda býraktým
bir ah kaldý bende ah
kime yandýysa içim
ateþ üfledi ruhuma ben de yandým
düþtüm hayat merdiveninden
zaman saðýr, gece kör, ben umarsýz kaldým
hayat bilmedi

yýldýzlar söndü, rüzgar dindi, sesler kesildi
hedefi olmayan bir yolcuyum þimdi
kaç kez ölüm düþtü payýma ölemedim
uçurumun ucunda da olsan
‘’yaþamak zorundasýn’’ dedi ustam
baþucumda azrail

ne söylesem aykýrý sayýldým
hayatla konuþmalarým bitti
þimdi susuyorum en çöl yanýmla
yarýnlar konuþsun..

Nuri Can









Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.