Çekip gittin
çiçeklerin döllendiði bir mevsim.
bir daha
dönmedin geri...
yarýsý sende kaldý kalbimin
yarýsý bende ezgili...
ah! Seher yeli...
hangi dala sýðýnsam
döker yapraklarýný bir bir
bir bulut gibi
nehirler gibi
akýp gider saçlarýn elimden
bir yaným yaslý hazanda kalýr
bir yaným deli boranda
savrulup gider ömrümün gazeli...
gülüþün bir çiçekti
güðümlenirdi içimde her bahar
gittin
hayallerimde gitti
kar yaðdý kirpiklerime
umutlarýma aðrýlar birikti
gittin
güz geldi
yitirdi sevincini aðaçlar
ardýnda sarý yapraklar ve hüzün kaldý
bulutlar arasýnda kaybolan ay gibi
yitirdim seni
denizler suskun
maviler küs
payýma yalnýzlýk düþtü
gökyüzü yaralý þimdi
gittin
deprem olur her gece denizlerde
baþýný taþlara vurur dalgalar
gittin
göçüp gitti ardýndan
gönlümün kuþlarý uzak diyarlara
bir yaný aþk acýsý kýyýlarýmýn bir yaný özlem
þimdi yokluðundur içime yaðan her gece sularýn ötesinde
þimdi su gibi yudum yudum
þimdi hava gibi nefes nefes
seni özlerim karþý kýyýlarda...