Dar Vakitlerdeyim
bir uçurum kenarýnda
çýðlýðýn yarayla buluþtuðu yerdeyim
tut beni ey hayat, düþtüm düþeceðim
yoruldum hüzünler arasý gidip gelmekten
siyah sakalýmda ak acýlar biriktirmekten
geçtiðim bütün yollar kördüðüm.
Uzak daðlara esen rüzgarýn kimsesizliðidir ömrüm
ömrüm ki bir tutam düþ, bir top ateþ
çýðlýk çýðlýk nehirlere gömdüðüm her gece.
Bilirim zamansýz vurdu beni zaman
her gece aðrýlar içinde uykusuz, yorgun, viran
avareyim, divaneyim, kýrgýným
bir yýkýntý gibi yaþýyorum yaþadýðým yerde
kendi kendime küs, kendi sesime dargýn
bilirim dostu yok yalnýzlýðýn
yalnýzlýk ki, düðümlenmiþ bir ip boðazýmda
bir varmýþ bir yokmuþ gibi hayat iþte ey ömrüm
Güvenerek tuttuðum her elin hançeri saplandý yüreðime
bu yüzden her gün kanarým böyle kirlenmiþ bu þehirde
adýmlarým yýldýz arar her gece kayýp yollarda
dar vakitlerdeyim ey ömrüm
Bir uçurum kenarýnda içime tutunmuþ kalmýþým
tutunduðum dal incecik, kýrýldý kýrýlacak
sonbahar rüzgarlarý esiyor gönül þehrimde
bu yýl kýþ erken gelecek hayatýma belki
çiçeði açmadan daðlarýmýn solacak
ecel erken gelecek, acý da, hüzün de
Ah! nice bal sunduklarým
zehir verdiler karþýlýðýnda
acýnýn ve ateþin üstündeyim ey hayat
bir yaným ateþ, bir yaným uçurum
ne yana dönsem ihanetler kesmiþ yolumu
ihanetler ki, bir ok gibi yüreðime saplý
ah ben ki, hayatýn kara sevdalýsý ey ölüm
hep bir sevda uðruna ölmek istedim, ölürsemde
karanfilin kýrmýzýsýna, menekþenin moruna
özgürlük ve kardeþlik için
yoksullara ekmek
çocuklara umut olmak için
ölmek istedim...
...
Ömrümün yaz vaktindeyim ey hayat
bu mevsimde sevmek
en çok bana yakýþýr
ölmek de...
ya da baþka bir kapýdan girmek yeniden hayata...