ismini unuttum dedim tam, gölgen buldu beni. sardý beni dört yanýmdan sevda neferleri. aþk dedim sustum. ayrýlýk dedim sustum. sen dedim sustum. özüme susmayý öðretti kusurun. hiçbir çare söndürmez bu yangýný, bilmezsin sen, sözümde benim hep bir hüzün yanýðý.
önceleri yardým,aynaydým, hasretin huzurunda el pençe divan, gözlerinin önünde tunç, fýrtýna, koyu bir hazirandým. nar-ý aþkýnla yandým da yandým. sereserpe düþtüm yollara sonra, atlýlar ezdi benliðimi, yýktý gönül evimi top tüfek ne varsa. þimdi kim toparlar bu daðýlmýþlýðýmý, bilmezsin sen, özümde benim, hep bir hüzün yanýðý.
hadi gel artýk, suretini arýyor gönlümün penceresi. seni soruyor benden sevdanýn bilmecesi. bense susuyorum kül rengi. hangi semtte, hangi düþte, neredesin ? yaðmurlar yaðýyor bak, ardý toprak kokusu; incitme daha fazla beni gel artýk son bulsun, bu yalnýzlýðýn menekþe kokusu ..
- abdullah cemek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Cemek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.