ölüm ceketi

burasý ayrýlýklar coðrafyasýnýn,
kabirler semti.
burasý dantenin cehennemi,
hitlerin öfkesi,
mavi ruhlu adamlarýn sancýlý iç çekiþleri!

geceye bir tutam sus býrakýp,
ellerimi istifleyip ceplerime,
sessizce çýkýverdim hayattan.
dönüþsüz bir bilet kestirdim aklýma,
soðuðu,aðrýyý ve vazgeçmeyi iliþtirip kalbime.
þimdi ellerim kan kokulu olsa gerek,
nihayetinde çok zaman öldürdüm bu topraklarda.
haricen,uskumru naifliðinde sevda birkaç da.
en çýðýrtkan yerinden kesildi ses telleri baharýn,
gülleri ve karanfilleri sormayýn!
tüm düþlemelerime gizli özne diye sakladým bedbaht kalbimi.
alenen düþmelerime yýrtýcý bir hükümdar gibi
hayat! adýný koydum.
nihayetinde doydum ölümsüzlüðe.
ki ben gelmeyecektim bu dünyaya,
eðer sorulsaydý yaratýlmýþlýðýma.

’gözlerin fýrlayýp çýkacaðý o güne and olsun ki,
ölmek,en güzelidir dönüþlerin.’

geçiþsiz bir eylem gibi kalakaldým.
sustum,aðrý aðrý ilerledim.
bir bacadan sýzan gazla kirlettim nefesimi.
ben ölümü özledim.
yaþama tutmayýn beni,
fazla zamaným yok,
ben dünyaya ceketimi alýp çýkmaya geldim.

- abdullah cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: