ON KASIM GÜNLÜĞÜ

Orman olamamýþtýk henüz!
Ama, bir aðacýn her yerde kök salmýþ
dallarýydýk yeþeren!..




Avuçlarýmýzda ermeyi bekleyen
üzüm salkýmlarýydýk!
Ya dalýnda susuzluktan kuruyacak
ya da olabildiðince olgunlaþacaktýk!
Ya ceviz olup takýrdayacak
veya çürüyüp içten kurtlanacaktýk!
Ya doðmayýp batacak
ya da ölümüne varolacaktýk!..




Yeniden doðuþtu varoluþa
açýlan kapýnýn anahtarý,
Her solukta baðýmsýzlýk kokan
bir dehanýn fikirleriydi
ufukta bir kardelen,
Ve biz; ne zaman anlayacaktýk
sancýsýz, azimsiz doðumun olamayacaðýný
Ufkun güneþ uzaklýðý bir sevda derinliðini!..




Her On Kasým deðil miydi içimizi sýzlatan?
O’nun resmine, hayaline gýptayla sarýlýp
O’nun gibi olamamak!
Nedir bu eksikliðimizin hazýmsýzlýðýný
baþka bir bahar sanmak!?




Talan yaðmurlarýndan paysýzlýðýmýzýn
eserine mi sýðýnmak
tek avuntumuz,
Yoksa kopup giden vicdanlarýmýzýn,
ahlaki kararmýþlýðýmýzýn seyri mi
utancýmýzdan büyük olan?..
Nedir bu yok oluþun tamtamlarý
rakseden baþucumuzda
Tellallýðý deve hörgücü kaynatýlan kazanýn?..

-Fokurdayan suda piþiyor kurbaðalar...




Bir On Kasým daha gökyüzlü doðumdan,
Bir yaban mersinli gazelden kýssa,
Hangisi tarihin ölümsüz kahramaný?
Kök salmýþ dallarýn budanmýþlýðýndan mahsun!
Sen, ben, o;
hepimiz ayný topraktan,
Kanayan yaranýn ayný hamuru...



09.11.2016 / Kadriye PERVAN / Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın: