Kırlangıç Yalnızlığı

aç gözlerini alnýnýn zulasýna
ben sana emanet
sen dört mevsim kýyamet
sesin yanký verir gibi sanki
yedi daðýn ardýnda

soður karanlýðým þüphesiz
üþürüm yalnýzlýkta

bu ne ara cehennem
ne ara bu kurþuni
oysa sokulursun sanmýþtým
gözlerimin ayasýna

oysa sözlerin ki
okyanuslar taþýr sanki dev dalgalara
ben sinerim yine kum tanelerine
ta içinin ýlýðýndan deniz kenarlarýna

seversin bilirim ardým sýra
ayýn güneþi takibi gibi
döneriz dünya sularýnda
baþýmýz cümle alem

ben kucak açarým göðe
sen sýkarsýn yýldýzlara

beni görmez gibisin hep
kýrlangýç kalbimi

sen seversin bilirim oysa tenimi
benim olmadýðým her tenhada

Beliz











Sosyal Medyada Paylaşın: