sokaklar silik çok uzaktan bakýnca
çok denizsiz çok ölük
hayalinin dallarý sallanmýyor arada
sisli mavi, sisli ýþýk
hep güneþi kapatýyor
bakýþýn sönük
canlý pembeydi oysa gözlerinin cevcevi
geri dönülemezdi köþesinden sokaðýn
gözlük takýp geçerdi yeni yetme gençliði
ona bakar sanýrdý balkonda bütün kýzlar
terlemiþ býyýklarý eðilmezdi aþaðý
bir aþaðý yukarý turlardý adýmlarý
bilmezdi ki sokaðýn aðzý kýzgýn bir fýrýn
yutmaya çalýþýrdý o bir lokma yamaðý
bir yer bulsa yeniden sissiz insan yüreði
geri döndürse birden salkým saçak zamaný
gül açýlsa elinde baþý yukarda yaprak
o bulutsuz masmavi gökyüzüne dokunsa
som yaðmur mu yaðardý ömrünün sonbaharý
01. 11. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.