Süreyya sönüyor

Sonsuzluk usaresi bu yara

ne yaman derttir bu
sabýr ve öfke arasý bir dönence
kanat çýrparak yine her defasýnda
yine mevsim yirmi Nisan
yine günlerden yedi Mart
ve belkide zaman onbeþ Haziran
ve belki bir ömür
an hep o an

yorgun bir tebessüm belirir ürkek yüzümün
keskin çizgilerinde infilak eder
hapsolmuþ bir þeyda

deveran ederken felek
ne sabahýn
nede
gün batýmýnýn tadý var bu istasyonda

k o r k u y o r u m
ü þ ü y o r u m

yýldýzlar düþüyor göðün tavanýndan
bakýþlarýn rüzgar gibi dokunuyor yüzüme
maðlup oluyor her defasýnda
örselenen ruhum
kayboluyor karanlýðýnda

simsiyah örtülere bürünen geceler koþuyor ardýmdan
ilikliyor gözlerini baykuþlar
sende bakma Süreyya
kapat ýþýðýný
ben diye bir þey yok artýk

yorgun aðýtlarým var benim
zaman zaman dilime düþer
ýslanýr yüzüm
güneþe sereyim derken mevsim biter
u -mutsuzluk düþerken sonbahardan
dallarý bir figan sarar
havalanýr tüm sýðýrcýklar
sizde koþun Timle nin nemli kayalarýna
sizde býrakýn beni

cazibesi kayboldu tüm kýzýl sedeflerin
pýhtýlaþan içimi gördüm
kýrýk aynalarýn yansýmasýnda
alabildiðine yosun karasý

hadi

derle topla daðýlan içimi Süreyya
yeþil bakýþlarýný sal üstüme
kararan bezirganlar kaybolsun
bir daha gelmesin diye
öyle sansam da yeter
öyle sansam da
beynimde casus bir kum saati

h a y k ý r ý y o r

vakit tamam
gel de vurma zamaný gel de savurma
sanki demir atlýlar yarýþýyor süvari bedenimle

elleri ekmek kokan bir deli geliyor aklýma
gözlerinde geçmiþ uygarlýðýn neonlarý duruyor öylece
kararan bahtýma inat

ben
yalnýzlýða mecburum
sana alýþkýn olmak seni hatýrlamak
unutmamak
her sabah sana u-yanmak iliðime iþlemiþ
her koþtuðumda uzaklaþan bir seraba
kilitliyken ömrüm
paslý yüreðimin dehlizinde solgun bir resimsin

a 4 kaðýdýna
çizdiðim gözlerini önce duvarýma asýp
sonra ertesi sabah uyandýðýmda bu olmamýþ deyip
buruþturup banyo sobasýnda yakmýþlýðým çoktur
yalnýzlýðý severken ben
o bile fazla

vadesi dolmuþ bir sevdanýn
habbeleri daðýlýp saçýlýrken etrafýma
düþlerim kahra gömülür bir Nihavend þarkýda
sýðýrcýklar uçtu bak
sende git Süreyya

hayalimin atar damarlarýnda
bir menfeze doðru koþar dizginsiz
durduramam çözülmeyen öfkemi
içimde bir tabur çýðlýk ihtilali
zamansýz
mekaný yitik bir boþluða düþerim

silinir bütün renkler göz yuvar larýmda
bir tek silüetin
doðum sancýsý gibi bir ýzdýrab la belirirken
umurumda mý Süreyya
umurumda mý yýkýlan yok olan þehirler
bu þehir onunla var olurken

yokluðunda üþüyor hücrelerim
yokluðunun aðusunu içiyorum
paslanmýþ yüreðime dokun
bak
Süreyya sönüyor

zaman boynumda asýlý bir kement
ruhumu bekleyen efsunlu gölgeler
daðýlýn artýk daðýlýn yeter
sabah oluyor


ahu-ca















Sosyal Medyada Paylaşın: