kalemtýraþta kaybolan kalemler gibi
sen de býrakýp giderken acýlarýný omzuma
notasýz bir þarký hazýnda
do sesinde çürüyor insan
ellerini uzat
boþluðumdan
hece hece
aðýt topluyor dilim
hüzün ki içimde müebbede mahkûm
her harf asi
her kelimede isyana sürükleniyor
kalbimde aritmi etkisi yokluðun
tedirgin bir balýk gibi
oltama köpüklerini býrakýp býrakýp gidiyorsun
eski bir filmin fragmanýndayým hâlâ
içimi acýtýyor kokun
hangi notaya dokunsam
hicaz dökülür dilimden
el ver türkülere
ölmeden duvarlarýna çakma beni
býrak rüzgârlarýn da çarpa çarpa savrulup geçsin içimden
Ekim/2016/Antalya
Sýtký ÖZKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.