HAYVAN SEVELİM
Kediyi, köpeði sokakta parkta,
Zehirliyorlar, yaþatmýyorlar,
Ýnsaftan bahsedip- kânun yapýp da
Ýnce ruhlu insanlarý, yanýltýyorlar…
Çevre temizliði, insafla olur,
Ped þiþeyi, içip- boþaltýyorlar!
“Cam, çevre dostudur” diyenler bile,
hayâtý, git- gide daraltýyorlar…
Caddeler, sokaklar, insanlar için!
Nice ehil hayvan nerede, niçin?!
Toprak betonlandý, insanlýk için!
Can’larý gittikçe azaltýyorlar!...
Kadir’e mi kaldý, kedi beslemek,
Dört ayýn sonunda, boþuna emek,
Çocuklara lâyýk, canlýyý sevmek,
Çevreyi, kökünden kopartýyorlar!...
Ne’ler yazacaðým; Nâmýk Kemâl’im!
Beþ ay emek verdim, gitti canlarým,
Cemil ile Cemile, gidene yandým,
Ýnsanlýk borcumuz, hayvan sevelim.
Kadir Yeter. TRABZON.
Trabzon, Türksesi Gazetesi’nin 16.8.2006 Çarþamba
gün ve 12255. sayýsýnýn 7.sayfasýnda yayýnlanmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.