ayý yere kapaklanmýþ görsen
öyle kocaman güler miydin
ve hiç açmasaydý pencerendeki saksý çiçeði
duyar mýydýn ince hýþýrtýsýný yapraðýn
bir duvara çarptýðýnda ayaðým
tadar mýydýn acýmý
ellerini kim yordu yar
bakýþlarýný kim
kara çaldý ak sývalý gönül evine
testindeki suyunu kim içti
kim serdi önüne sofraný
kim güldü arkasýyla
kim yaktý canýný
sonuna kadar
geri çekti sana attýðý cümle adýmlarýný
ne derdin buna söyle yar
gül açtýrsalardý anlamsýza
suyu olmadýðýný bildikleri kuyudan
su çekselerdi var olmayan düþlerle
kanýrta kanýrta alsalardý seni böðrümden
yol kalmasaydý þiire geçecek
oysa ben maviyi sen diye sevdim
seviyorsun diye güneþe boyadým penceremi
çiçeklerin yanýna çocukluðumu koydum
geliyorsun diye çýktým yoluna sevdanýn
elime býrakýp kaçtýðýn neydi yar
imzan yoktu son mektubunda
sevdan solgundu
öyle kolay deðildi birden göç etmek
sevdiði gözlerden
elden
yüzden
geceleri býraktýlar koynuma
karaya buladýlar aþký
bütün çocuk gülüþlerimi ç’aldýlar
gittin yar
gittin
19. 10. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.