PARÇALI ŞİİR

/
yalnýzlýðýmý tek þiire sýðdýramadým
görüyorsun iþte, gönül evimin yýkýlan duvarý,
parçalý bulutlu’m
birazdan ruhum uyuþmaya baþlar
ellerimde titrer, saçlarýna dokunamayacaðým
oysa yaþamak kokunu karþýlamaktý
yaþýn yirmi dördünde ölmek deðildi...


//
yüzünde çýkmýþ bir ’ben’ gibiyim
dokunsan iz yapar korkusunda’sýn,
dokunmasan cývýtýr düþüncesinde
þimdi gitme mecburiyetini hissediyorsan ya
kaybolma tehlikesi korkutmamalý seni

///
diyorum ki çatlamýþ bir narýn masalýnda
ressamýný kaybetmiþ bir þairim,
baktýðým her yer siyah
sana diyorum sana

////
ve sen gittikten sonra
aklýmý sessizliðe teslim ettim
sessizlik seni benden alacak
sen yüzünü asarak
þairsin diyorsun
geçmiþ olsun der gibi

/////
’soyundum dünyayý’
gömleðimin bütün düðmelerini ilikledim
dönmelere, kaldýðým yere düðüm attým
baþucumda sadece ’kimsesizliðim’
’seni böyle seversem
asarlar beni’...
Sosyal Medyada Paylaşın: