yüzüm de büyüyen ellerine acýlar çatlattým bu yurt benimdir dedim öfkesini kuþadým yirmi beþ yerimden çatladým tuttum bende kalan gülüþüne gergefeler çizdim yetmedi içimin karanlýðýna sessini boþalttým
düþtüðüm çukurdan bakýyorum þimdi göðe zamaný durduran o geçmiþ günleri sessizce soluyorum kayboluyorum bugün de döneceðim bir yer yok kendimden baþka boðuluyorum...
Erhan Güneþ Sosyal Medyada Paylaşın:
erhan güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.