Ýyi sayýlýrým
Tahmin ettiðimden daha kötü deðilim
Bu gün biraz geç kalktým kendime nescafe yaptým
- Kahve yapacaktým ama
tek baþýma sevmiyorum biliyorsun -
Balkona çýktým masama kuruldum
Güneþ biraz fazla öpüyordu ya yüzümü
Olsun günün bu vaktini seviyorum
Kaðýt ve kalem elimi özlemiþti
Yüz vermedim
Ýki kuþ vardý kaldýrýmda
ekmek kýrýntýsý için mücadele ediyorlardý
Gerçi mücadele miydi flört mü çözemedim
Bir kedi
onlara yaklaþýyordu
sinsi sinsi
Küçük bir öksürme rolüyle
kuþlara yardým ettim
Karþý daireden bir telefon sesi geldi
Yaþlý amca teli açtý
neden aramýyorsun þikayetlerine
birkaç küçük öksürük rolüyle renk kattý
Dejavu ….
Kalem elime yaklaþtýrdý yüzünü
Ýttim
Kaðýt bakakaldý
Paçasý sökük pantolonum geldi aklýma
ve seni özleyiþim
Caným acýdý
pantolonu seçtim
Gittim iðne ile yaramý diktim
Estetik olmadý pek
ama fiziðime uygun düþtü
Bir kez daha dudaklarýma acýmtýrak bir tebessüm çizdim
Bir sigara yaktým
-ecel yine çalmadý kapýmý
ama dudaklarým sevindi-
Sigaraya küfrettim
Kalem küskün bir bakýþ attý
Yüzümü çevirdim
Ýyi sayýlýrým
Tahmin ettiðinden daha iyi deðilim
Aklýma sana söyleyemediðim cümlelerimi
nereye saklayacaðým telaþý düþtü
Gönlüme ? Duaya ?
Zihnime ? Zamana ?
Neyse dedim
þimdilik dilimde dursunlar
Belki merak edersin de sana veririm
Kalktým gidip çoraplarýmý eþledim
Eþi olmayanlarý baðrýma bastým
sonra bulaþýklarý yýkadým
-kaza süsü vererek birkaç bardak kýrdým –
Gömleklerimi ütülermiþ gibi yapýp kandýrdým
Ardýndan saklambaç oynadým
Kendimden saklandým ve kader/im/den
doyana kadar aðladým
ve koþup kaderden önce kendimi sobeledim
Sonra bir kez daha dudaklarýma acýmtýrak bir tebessüm çizdim
-renksizdi-
Boya kalemlerim sendeydi
ve resim defterim
Hani verirken
“Ýkimizi istediðin hayatta resmet” demiþtim
Hatýrladýn mý
Bu cümleler
“Elimi zihnine ve gönlüne sokup seni bulacaðým”
kelimelerinden sonraydý
Babam aradý
Sesime iyiyim tonundan sürdüm
Annem aradý… Kardeþlerim… Arkadaþlarým…
Bütün tonlarý denedim ve sanýrým inandýrdým
Ya da inandýklarýný düþünmeyi seçtim
Fark etme/z/di
Zaten “sen tonu”ndan baþka detoneydim
Ýyi sayýlýrým
Saçma insan figürleriyle yarama tuz basýyorum
Olmadý
Kahveyi tek baþýma içip
hayallerimi namluya sürüyor …
Neyse
Ýyi sayýlýrým…
Ben hep cennetimi
ve cehennemimi içimde sakladým
Ýnsanlara en fazla neþemi gösterdim
Samimiyetim ve sadakatimle süsleyerek
Onlara yetiyordu ki
merak etmiyorlardý ben/im/i
Bilmiyorlardý
Hikayeler kýsa olur romanlar uzun
Bir romanýn içinde kahraman olamadan
hikaye hikaye ölüyorum
Sahi sen ?
Neyse düþünme - ve üzülme -
Ben geldiði gibi gitmeyi bilen adamým
izlerimi silerek gözlerinden
ve ayak ucuna basarak usulca
rahatsýz etmeden…
Özgür SARAÇ / Râzý
16/10/2016 Denizli