sana hiç bir yerde rastlamadým aslýnda
benim gözümde büyüdü aþk
bir yerlere sýðdýramadým postunu
baþ köþesine serdim kalbimin
ondan eriyip durdu yara aldý
içi dar insanlara aðladým
bir zerrecik çizgi uzadý gitti
sanki bulsam onu cebine koyacaktý
bir kerecik ýsýrýp
kýzardýðýyla kalacaktý elma
ay utandýðýyla
gece durmadan ertesi geceye sýðýnacaktý
yine ben olacaktým duraðým
eteðinin altýnda ne var görecektim çünkü
yanacaktým kan damlayan gözüme
suretini her gördüðümde
hafýzamdan silecektim belki
seni isteyen bütün güzel düþleri
seninle hiç karþýlaþmadýk
ben hülyalar kurdum, rüya gördüm
sevda sözcükleri kâðýttan yapýlma güldü
elimde buruþturup attým
deðmedi ruhuma içten üflenen ney sesi
ya da beni benden geçiren bir keman
yetmezdi bana gövdemi savuran bir rüzgâr
yaban gülleri koparan fýrtýnan
aðrýdý sinir uçlarým günüm dünyam
zaten hiç olmadýn sen
ne þiir yazdýn
ne mektup, ne de telefon
soru hakkýmý kullanýyorum
kimdi karþýmda utana sýkýla yada aðzý dolu dolu
beni sevdiðini söyleyen?
tsunami geçti þehri kalbimden..
13. 10. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.