Kestane

Bi çay demlenmeliydi gece korken bi gayret
Þekersiz bardaklarý can cana soðumadan ...

O yýllar mevsim dönek deðildi
Kýþtý harbi
Koca kýzdým
burnumu otobusun camýna yapýþtýrýp
Taþ düþecek mi ýlgazdan diye
Beklediðimi bilirim...
Çamlar gururla tutuyordu kar kütlelerini omzunda
Çatýlar yorgunlukla
Adamlar karadan da karaydý þehirle yarýþta
Vakit tamam diye sýzýldayan bir dereyle hoþ sohbet olduðumu anladýðýmda
Ýþ iþten geçmiþti...
Gel gitli iniþli çýkýþlý yokuþlu çukurlu günlerin adý yoktu
Hür deðildim artýk
Kendimi esir almýþ
Ayak baðý olmuþtum aklýma...
Kimi ders çýkýþý kilometrelerce yalnýzlýk zangoç
Kimi sabah mahmurluðunda týfýl yol arkadaþým
Hep geceden yanýk
Geceden hayýrsýz
Geceden ölü bakýþlý...

Kütüphane severdim kokusuyla düþ yakýþý
Cebimde hep yarým bi bitter
Ayaklarým üþümüþ her daim
Hayýr yüreðim kadar degil
Balkona yeleksiz bakkala volkmensiz çýkmam
On dakika gecikse yasemin
O derse hayatta gitmem

En çok gitmedigim dersleri sevdim ben
Ya da alamadýklarýmý
Ve hep tek ders sýnavý
Kurtardý beni...

Kandýrdým kendimi on yýllarca...

Bir demlik çay olmalýydý kollarýn tavþan kaný
Omuzun karanfilli
Ýnce belli bir geceyi bölmeliydik huzursuz
Bir demlik çayda bir heveslik yalnýz kalmaliydik
Volkmende ahmet abi o þehre inat buyumeliydi
Yelegim olmalýydýn sýrtýmda
Ayaðýmda kar postalým
Ben hiç kestane görmedim ki aðaçlarda
Ya da gökyüzünde mor bulut
Baþýmý eðdi aðýr yalnýzlýðým
Issýz gece o saat bu dakika
Onlarca yýl bak þu kadar gün
Kandýrmýþým kendimi...
Yalnýzlýðý varmýþ yalnýz
Arsýz kalbi olanýn...
Sosyal Medyada Paylaşın: