herkesin yolu ayrýydý oysa
bir yol ayrýmýnda hisler düþünceler
savuruyordu dünyanýn bilindik rüzgârýnda
ekmek peþindeyiz diyordu çoðunluk
ne kocaman ulaþýlmaz bir þeydi ki ekmek
amacý eylemi farklý kiþiler
omuz vermeden birbirine
onca ayrý yönde ayný yere
ekmeðe atýyorlardý kancalarýný
herkesin yalancýsýyým
ekmek için çekiyordu kadýn kocayý
çulunu düzeltti mi
yolda oluyordu gözü
çocuk bir parça ekmek ç’alýyordu acýkýnca
bir parça aç kalýyordu anne
yarýnýn hamurunu karýyordu
bugün kýçýna batan iðnelerle
tüm düðümlerini açmaya çalýþýyordu zamanýn
bir yerde ekmek kaçýrýlýyordu önünden
bir yerde lokmasý sayýlý
boðazýnda kalýyordu yudum sevgi
kaçýp gidiyordu sevda
ekmeksiz kalýnca sofra
yine daldým gittim
halk ekmeði de alýnýyormuþ halkýn
hadi kuyruklardan kurtuldunuz
koyunlarý saldýnýz bayýra
bu þiir daha çok uzar
sustum
07. 10. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.