kelam-ı-kibar

Tanrýnýn yapýmcý olduðu bir filmde oynuyorduk
sen güldün
ben sonbahar
ve
düþlerimizde özgür fotosentezle
döndük güneþin ekseninde,
yarým yamalak nefese razý.


zemheri bir mevsimdi kalan bize.


sonra "sengittin"
seni gitmekle bitiþik yazdým bütün þiirlerde.
þapka kanundan bu yana sevmedim þapkalý harfleri..
þayet omuzlarýma melek olarak atansaydýn bir din bile seçerdim.
gunahlarý yazmayý býrakýp
 metris türküsünü okurdun bana çankaya yokuþu çýkarken.


nefes nefese kalýrdý aþķ

þimdi;
yüzünün göðü ile Allahýn göðü arasýnda gidip geliyorum.
dilimde yolunu kaybetmiþ zührevi bir nakarat
taþ iþçileri çalýþýyor beynimde sanki
yine bildiðin sebepten ölüyorum.
daðlara çekiliyor yüzüm
eksik þiirler gibi duruyorum yýrtýk bir sayfanýn coðrafyasýnda.


sýnýrlarýmý çoktan yýrttým.


kolunu kapital çarka kaptýrmýþ bir iþçi,
nieczhenin hiçliðinden daha hiç,
olmasý gereken kadar piç
baþý kýrýlmak pahasýna matematikte çarpýlan rakam,
wey lo’yla baþlayan bütün tükenmiþliklerin inancý,
Þeytanýn sözlüðünde ölüm mizacý
Batman’da  kadýn cinayeti,
Silvan’da kuþ ölümü,
yetiþtirme yurdunda ranzaya kazýlan anne gibiyim


nasýl okursun beni bilmem.


bayrak olsaydýn
aðzýmda küfürlü sloganlarla
sallardým seni bir mitingte en ön safta
sýnýrým olsaydýn
ayaklarýmý mayýnda kaybetmek pahasýna geçerdim topraðýnda.
hangi boynu devrilesi devrik cümleyle anlatayým ki seni
hangi rengi çalayým gökkuþaðýndan söyle.
söyle ki
senden sonra ayýrdýðým zamanýn yakasýný dikeyim.
söyle ki sana çýkmayan sokaðýn çýkmazýný sikeyim.

//
beni vursunlar,
senin gittiðin yerden vursunlar.
beni assýnlar;
ayaklarým celladýmýn baþýný geçsin.




pynst.

Sosyal Medyada Paylaşın: