GÜL

GÜL

Sen içinde sakladýðýn aþkýn tutsaðý,
Bense boþlukta sallanan bir salýncak gibiyim.
Sen içindeki aþktan suskun,
Ben sensizlikten suskun ve yalnýz..
Adým atmýþým sonbaharda bir güle,
Gül’de naz Gül’de zarafet var.
Dokundurmaz tek bir dalýna.
Ah sen dikenli gül..
Koklamak seni dalýndan koparmadan,
Uzanmak son bir çabayla tutunmak sana,
Ellerime batan dikenleri umursamadan..
Onca acýya raðmen almak kokunu.
Solumak sonsuza kadar..
Boþ bir salýncakta hayal etmek seni,
Sonbaharda düþen yaprak misali..
Bir bilinmeze gitmek,
Unutulmak gibi..
Tutkularýna kapýlmýþ bir gülsün seni,
Ayaz vurup daðýtmadan söyle,
Dikenlerin akýttýðý kanlarý gördün mü?
Acýdý mý için yoksa güldün mü?
Dökülmeden yapraðýn, yaðmurlar düþmeden söyle.
Ýçinde sakladýðýn aþký anlat..
Aylardan eylül günlerden sen olsun!

Mehmet DEMÝR sk.
29.09.2016 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: