BEN SEVMEYİ BİLEMEMİŞİM

Ben hiç beceremedim birini sevmeyi,
Ya da nasýl sevilir bir kadýn hiç anlayamadým,
Utandým soramadým beklenileni bekledim hep.
Yapamadým korkudan mý bilemedim iþte.
Tutamadým sýcacýk bir elden,
Anlayamadým gitti nedense,
Nasýl bir duygu tadamadým.
Hep erteledim zamanýn geçtiðini fark etmeden..
Oysa diyordum her defasýnda bu defa yapacaðým.
Olmuyordu ne düþündüklerim ne de hayallerim,
Ama düþünüp durmanýn sonu yoktu.
Sanki yýllarý birlikte yaþamýþ gibi,
Hiç dokunulmadan uzaktan uzaða,
Þimdi aklým seni ister ama sen uzaksýn..
Gözlerim bakmak ister yoksun.
Dudaklarýmda bir ateþ var sönmek bilmez..
Ellerim dokunmak ister ama korkar incinirsin diye,
Nasýl bir ateþ ki bu uzaktan yakar,
Dumaný tütmez bu ateþin,
Habersiz gelir gider, habersiz.
Yel alýp götürür kimseler görmeden..
Rüzgara karýþýp giden duman gibiyim,
Dokunmadan okþayan seni.
Hissetmedim deme sakýn..
Ýrkiliyorken etrafýnda her dolanýþým da,
Savrulan saçlarýna kokumu býraktým,
Geceye inat seyrettim seni.
Her halini bir bir izledim.
Ta baþýndan ayak uçlarýna.
Gözlerin uykudaydý yalnýz göremediðim.
Onu da hayal ettim ve anladým ki.
Sen çöle dönmüþsün...
Susuz kalmýþsýn.
Ben senden umut beklerken,
Senin yangýnýn nasýl söner bilinmez.
Ben küle dönmüþ halde rüzgarda savrulmaya baþlarken,
Okþayamadýðým omuzlarda yayýlmýþ saçlarýndan aldým birkaç tel.
Anýlarýma ekledim senden bir parça diye,
Sen istemesen de ben seni gördüm senin gözlerinle.
Sen kabul etmesen de biliyorsun..
Beni yakan ateþ seni de sarmýþ.
Neden hiç beceremediðimi þimdi anladým.
Ben sevdim fakat sevmeyi sevemedim.. sevememiþim.

Mehmet DEMÝR sk.
29.08.2016 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: