bir odaya en güzel düþleri döþemektir insan sesi girdim kapýdan ve hayat benimle girdi bir nefes üfledim sanki uyuyan cana o ölümden farksýz soluk alýþ birden yerinde doðruldu ve gülümsedi dünya’ya
önüne türlü engeller barikatlar kurulmuþ bir yolu açtým sanki annem gözlerini açtý köþedeki çiçek kýskandý sesim ýsýttý koynunu, ayaða kalktý sanýrsýn ki, þimdiye dek yüzüne hiç gülen olmadý
karanlýk bir perdeyi açtým belki düþler art arda çiðneniyordu belki yalnýzlýk duygusu altýnda susuz bir kuyudan çýkmaya çalýþýyordu kaplumbaða kuþlar su arýyordu birden ses aktý kurumuþ arktan sular çaðladý
sesi açtým sonuna dek duydu müzik sardý odayý oda ayaklarýný uzattý keyifle kahve iyice köpürdü sevgiden o kýrk yýllýk hatýrý olan hayatý yanýna býraktým
annem eþlik etti o çok sevdiði türküye
23. 09. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.