Diye diye, dilimizde tüy bitti!
Gördünüz mü kiminmiþ ya bu vatan?
Kafanýz bir türlü almadý gitti;
Kimmiþ bu topraðýn baðrýnda yatan?
Yýllarca aþýný yediðin kaba,
Tükürmesi sýðar mý hiç adaba?
Senden daha nankör var mý acaba?
Allah’tan korkmazsan kullardan utan!
Hayvanlarýn sevmediði ot gibi…
Bittiðiniz yer burnumuzun dibi!
Kandýrsanýz da þu bizim Recebi;
Var mý baþka, külünüzden hiç yutan?
Haramilik kanýnýza iþlemiþ!
Ýmralý’lý hepinizi fiþlemiþ...
Memleketi üç beþ çocuk taþlamýþ;
Büyüðü de devlete kurþun atan!
Ya can olun, ya can verin tükenin!
Saðamazsýn, sütü çýkmaz tekenin...
Yakasýný rahat býrak ülkemin;
Vatansýz býrakýr seni, tek hatan!
Kimdi uyum sürecine uymayan?
Ýmralý mý, Kandil miydi duymayan?
Kimdi Türk’ü hiç hesaba koymayan?
Hep bu yolda kahrolmuþtu tüm ata/n!
Önce barýþ, sonra çözüm süreci...
Þerrinizden olduk sanki sürreci!
Bozacýnýn þahidiymiþ þýracý;
Gitmezseniz bitmez vataný satan!
Türk’e Türk’ten baþka dost yok, biliriz!
Bu yolda bir ölür, bin diriliriz!
Kör deliðe girseniz de buluruz!
Sonra, yaratmýþ demeyiz Yaratan…
Karaman-2016/09
TDK:
Sürre: Osmanlý’nýn her yýl Hicaz’a gönderdiði para ve armaðanlar...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.