Hep sevdiklerinden oldukça insan,
Dünyasý yýkýlýr, gözler yaþ olur...
Yâd edip yüreði, doldukça insan;
Aðrýyan her zaman, garip baþ olur...
Anýlar gözlerde, yapýþýk durur...
Ne o gözler kurur, ne yüzler kurur!
Maziden düþenler yakar kavurur;
Her zaman dövülen diz ve döþ olur…
Bir varmýþ bir yokmuþ olur da hayat;
Sen ister razý ol, istersen dayat!
Dillerde hüzünlü bir edebiyat!
Her gün hayal olur, her gün düþ olur...
Herkes rüyasýnda, Firdevs’i arar!
Azýðýn hiç yoksa düþ neye yarar?
Çalýþan her zaman murada erer;
Yatanýn ahiri; soðuk duþ olur...
Seven, sevdiðine bakar her yerde...
Onlar, ilaçtýr her devasýz derde!
Nerde sevilenler, sevenler nerde?
Umulur cennette arkadaþ olur...
Gelen, geçer gider, fani âlemden...
Alýr nasibini, zevkten, elemden!
Düþmüþse bir dize, kara kalemden;
Dünyasý yazýlý bir çift taþ olur...
Karaman-2016/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.