güz soðuk hecelerin baþlangýcý mýdýr
sinekli bakkalýn tezgâhýnda somurtkan
kâr develerin kadeh tokuþturmasý
ayaza kesen çöl akþamlarýnda
yanýna yaklaþmaktan ürkülen
giz içinde kaktüsün
bilinç eksik, boþ yere üzülür yaz bittiðine
düþünmez gelecek yýl yakýndýr dünce
nefes alýp verir gibi sabah- akþam
tez gelir ertesi gün yaþanacak güneþli gün
bir çatý ardýnda sergileyerek eserini
yükselir git gide
sana doðru yükselir ey güz baþlangýcý, sonu
ay büyür her saniye güneþten parçalarla
yakýnlaþsa insan insana, yýldýz kýmýldar yerinden
dünya kurtulur hep ayný olmaktan
yapraðýna gülümsese her çiçek
öldü denilmez ölüye
gazel olur kýþlara
yanarak yeniden doðmak harcý deðil
her toprak karýlmaz yeni baþtan
geçmiþ aksini görse her gün
acýyý býrakýr neminde yerin
geçiþ iþlemi tamamlanýr güneþin
duraksamaz bir kapýda
güz bir muska gibi boynumuza asýlýr
19. 09. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.