aklýmda söðüt aðaçlarýnýn gölgesi ve avuçlarý köy kokan çýplak ayaklý çocukluðumla
hüzün koymuþ göbek adýmý vakit bir sonbahar günü henüz eylülün onaltýsýnda
hayat savurgandýr ve hýzla harcar insaný
yürüdüm gecenin d/aðlayan yanýnda hangi uðurda yaþamak gayesi avutarak kendimi kalabalýðýn beþ para etmez telaþýnda
ne anlatabilirdik bir çað yangýnýn ortasýnda tüm susuzluðumuzla
ne anlatabilirdik
gözleri iri iri acýsýnýn aðýrlýðýyla konuþtukça dünyanýn sanki altýnda kaldýðý adýný bilmediðim nereli olduðunu da ismini hatýrlayamayan ne yedin diye sorulduðun da aðlamaklý yüzünün utancýyla yüzünü elleriyle kapayan mülteci kýz çocuðuna
o akþam paslý bir çivi gibi çakýldý gözleriyle tabut taþýyan çocuðun bakýþý vicdanýma
yutkundum bütün kavgalarýmý kaygýlarýmý insanlara olan inancýmý
ve kahrolasý bir þiirin anlatamadýklarýný
Sosyal Medyada Paylaşın:
Almira Elif Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.