1.
Sessizliðin rahminde üreyerek
fýrtýnalara doðmuþ
takýlýp avare bir rüzgâra
sonbaharda düþen
o son yapraðýn sarý hüznü olmuþum.
Kýsa ömrüme uzun kaderler biçip
s’aðýr aðýr yaþamýþ
sevgiyi baþtacý
gururu yasaklamýþ
ýlgýtlý bir söylenceyi
göðsüm de saklayýp
ölmüþüm ýþýk hýzýnda.
Kopmuþum en kavi yerimden
düþtükçe kalkmýþ
deniz de yýlana sarýlmýþým
sabýr koymuþum sevmenin ismini
yýlmamýþ
en cilalýsýndan yýkýlmamýþ saymýþým kendimi.
-Annem bahçemiz de hanýmeli çiçeðiyse
yaðan yaðmurdu babam âþk ile o topraða.
-b’öyle avunmuþum-
2.
Biz bölünmüþ hayatlarýn parçalanmayan kâlpleriydik de
o yüzden gitmiþ olmadý içimizden deðerliler
gemilere yelken olmadý hasretimizin rüzgârý
kalmadý öksüz sallanýrken ellerimiz
bir trenin sesinde
bir yolun gölgesinde
vs..vs...
3.
Karmakarýþýk hayatlarý dupduru yaþayacaktým ben hayallerim de
b’öyleyse hayatýma yazdýðým masal
bu okuduðum lirik romanda ne
dallarýnýza konan ses küpürleri
telaþýmýn þahitleri onlar
iyi bakýn kanatlarýna ey söðütler
takasýmdýr kendimle
o özgür sesleriye
gümüþ na(ð)meli serçeler..