mâl-i hülyâ

Varlýðýmda hüküm sürüyor yokluðun,
Aklýmda bir cehennem duruyor, cennetin fon müziðiyle.
Kelimeler yanýyor dilimin ucunda
Tükürsem yanacak babilin asma bahçeleri
Sarmaya kalksam kollarým kuruyacak kökünden
Sen gül yakmasýný bilir misin Ýbrahim
Sen gemi yapabilir misin Nuh
Bir tufanda kaydý coðrafyam.
Ellerim enkazda kaldý, annemle beraber.
Sen harita çizebilir misin kadýn.
Kýlýçtan geçirildi yurdum
Sen yurt olabilir misin.
Bilincimi kent meydanýndaki minibüs duraðýnda býraktým.
Tanrý adak diye bonbon þekeri daðýtýrken çocuklara.
Ben ninni okudum ölülere ve at arabasýnda kaðýt taþýyan çingenelere.
Ellerim gÖl olurdu sonra
Çocukluðumun saçlarýný yýkardý bir kadýn.
Asfalta dökerdi düþlerimi
Bir rüzgara sarýlýp giderdi herþey
Geceyi bir dikiþte içerdim
Sarhoþ gezerdim galaksileri.
Aydan duyulurdu naralar.
Kozmik kahkalar atardým.
Tanrýlarýn uykusu kaçardý, ben beþiðini sallardým.
Ölsünde olsun ninni...
Oturup aðladým sonra canýmýn bütün acýlarýna.
Bütün hamam böceklerine
Kelebeklere
Çaydanlýklara
...ve
Su altýnda kalýrdý þiirler
Sen çekip giderdin
Kururdu caN kenarýnda çiçekler.




pynst.

Sosyal Medyada Paylaşın: