Bazen iniþ bazen yokuþ, bazen çamur bazen toz!
Ben köyümün yollarýný, geze, geze doymadým...
Koyun kuzu otlatarak, alýyorken büyük haz!
Gece gündüz yaylalarda, basmadýk yer koymadým...
Pamuk tüylü kuzularýn, tüylerini okþarken!
Karabaþla, o yemyeþil tarlalarda koþarken!
Hepsiyle koyun koyuna, meralarda yaþarken;
“Nerden geldi köy meraký?” Diyenlere uymadým...
Daðlarýna týrmanýrken, hep basamak, basamak!
Ter akýtan insanlarýn, doðasýnda susamak...
Bereket ki, yamaçlarda pýnar birçok, þansa bak;
Bu daðlarda susuzluktan, susan insan duymadým...
Kelebekle kýrlangýçlar, vals yaparak uçarken!
Gövel ördek, büyük çaydan dupduru su içerken!
Allý turnam, yükseklerden selam verip geçerken!
Kaçar, kaçar dolaþýyor, bir gün olsun saymadým...
Ne sýcak yaz, ne de poyraz, yýldýrmadý doðadan!
Ne böcekten irkildim ben, ne de kaplumbaðadan...
Hiç þikâyet dinlemedim, marabadan, aðadan;
Köyüm geçim telaþýnda, sevgimden hiç caymadým…
Karaman-2016/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.