Son Mevsim
Ben hala bekliyorum, tanýþtýðýmýz yerde...
Elimde bir gonca gül ve bir de solgun resim!
Bir de þarký tutturdum, "nerde o günler nerde!"
Ýnan ki feryadýmdan, kýsýldý bütün sesim...
Bir gün görünmeyince, unuttum mu sandýn sen?
O ne biçim bir gönül, ne çabuk usandýn sen?
Hani Allah’ tan bana, bulunmaz ihsandýn sen?
Kaç kere açtým soldum, bu görünen son mevsim...
Demezsin ya farz et ki, öl deseydin ölürdüm!
Bir kere gel deseydin, nerde olsan gelirdim...
Demiþtin ya sen hani, yer yarýlsa bulurdum;
Seni zikreder benim, dünyada son nefesim...
Haydi, bir iyilik yap, son hazanda bir görün!
Elinin deðneðiydin, yolda kalmýþ her körün...
Oysa yaptýðýn rolmüþ, usta ruhlu dublörün;
Sanýrým bu aldýðým, hayattaki son dersim...
Bir bukette sen al gel, kaldýðým en son yere!
Giderim bu sevdadan, her yaným yara, bere...
Ölümü gör, eðer ki uðramazsan bir kere;
Kime sorsan gösterir, malum benim adresim...
Karaman-2016/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Ýnan çok seviyorum doldurulamaz yerin
Adresi biliyorum sevdan gönlümde derin
Özlemin çekiyorum budur ancak kederim
Sonun baþlangýcý/sýn benimle/sin dört mevsim .............................Hülya Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.