SAHNE

Var olmanýn v’arlýðýndan bihaber gönüller
Say ki ucu bize deðmesin, nasýl?
Orta yerinden yakýlan ateþ
Elimizi deðil, kalbimizi delip siniyor
Kalleþ bir ölümün arka yüzünde...

Semaya dönük el açan yüzler,
Penceresinden göðün maviye bakar
Böyle düzenin sinsi hükmünde
Gözler kör, el mahkum seyirde bekler.

El elden üstündür
zamanýn, aklýn,
Nidasýz, feryatsýz serde bir ölüm!
Her þeyde sevgi yanýp tutuþan,
Yeþeren tohumla her yeni neslin...

Biz bize dönerken kendi içinde,
Dünya bir ayna, gördüðün düðüm!
Bir çözümlük umuda bin ömür kýyým,
Tüm sahne, tüm oyun kendi yüzün...

21.08.2016 / Kadriye PERVAN / Kuþadasý

Sosyal Medyada Paylaşın: