ve þimdi sen;
uykuya teslim rüyasýn
uyanmasýný beklerken özlenen aydýnlýklarýn
kýrýp sert kabuklarýmý
derinlerde saklý incinmiþliðimle
sýðýnýyorum adamlýðýna
bulutlardan düþler gibi topraðý
bir tohumun üzerine yaðmanýn kutsallýðý
ayakta tutuyor aþký
istersek
gözesinden içeriz kuyu kuyu susuzluðu
býrakmadan tek iz
kaç adem kayboldu koyu karanlýklarýnda evrenin
bir tek;
Yakubun sesiyle çýnladý kuyular
Yusufa el veren gerçek,
unuttu kaybolmuþðunu insanlýðýn!
kalbim keder kýyamet
öksüz yanýmla dünya acýya kulluk ediyorum
annesiz çocuklar yaslanýp göðüsüme aðlýyor!
nihayetinde
tutup çekiyorum uzayan zamaný saçlarýndan
aðýz dolusu tükürüp yüzüne geçmiþin
akýbetime sövüyorum...
ara sýra
kýzýp tenine dokunmuþ kadýnlara
azmettiriyorum sevdayý
hasedimden dilimi esaretine alýyor arsýz i mgeler
dört yaným tövbelerden inþaa girdap
biliyorum,
hiç bir an´a verilmez ikinci þans!
dönüp bakmadan arkama
þükürle,
dar alýyorum mihrabýnda
boynumda ilmek incinmiþliðim
dökülüyor etim kemiklerimden
ah be adam! þiire aðýt, þiire i mge
ateþ gibi seviyorum!
sude nur haylazca