Kaç Dakika Kaldı Gelmene

Üstüme çökmüþ sanki gökyüzü,
içimde bir yerlerde mavi düþler var hissediyorum.
kýzýla boyanan hatýralar kanýyor,
yoklukla kaplanmýþ simsiyah bulutlarýn sakladýðý bir þeyler var orada kimse bilmiyor.

Kimse bilmiyor içimde kanayýp duran kin tutmaz kýzýl düþlerimin alnýna çalýnan kara’yý.
Gözlerinin olmadýðý her yerde, baþým önde !
Suçluyum, herkes biliyor..
Kimse bilmiyor iþte !


Ben bile unutuyorum bazen,
sende býraktýðým caný.
O can ki...
Canýmýn seni çekmesine sebep oluyor.
Evet söylüyorum iþte can çekiþlerim günden güne çoðalýyor.
Kimseler, kimsesizliðinden utanýyor.
Baþkasýnýn iþlediði bir cinayetin dosyasýna azýlý suçlu diye kazýnýyor ismim.
Ben ve beni yaratandan baþka kimse bilmiyor.

Kimse bilmiyor þehrin sokaklarýnda yürürken kaç cümleyi intihar ettiðimi..
Can çekmesi diye, acýlara boyun eðip gelmeni beklemedim.
Kirli bir þarkýnýn en beyaz yerine iþledim ismini..
Dilimde kaç kez öldürdüm seni..
Evet, azýlý bir suçluyum !
Seni sevdim ve günah iþledim..
Ben de dahil kimse aþkýn günah’ýný bilmiyor..


Ödeyeceðim bedeli tahmin etmeye çalýþtýkça zihnim ,
tahammül edemeyiþlerim dar bir aðacýn gövdesinden dönüyor.
Bitmiyor bu yol.
Bitmiyor çektiklerim.
Kutsallýðýný yitiriyor bu çile.
Çekilmez halleri çekimlemeye yüz tutuyor.
Yüzsüzlüðü yamaçlarýndan gözüküyor yokluðunun.
Nefsine hakim olamayan bir aþkýn nefessiz saatleri susuyor,
biz hala birbirimizden habersiziz.
Çalan þarkýnýn içinden ansýzýn çýkacak ve ben geldim diyecekmiþsin gibi.
Ýþin garibi hala aklýmdasýn.
Kimse kimsenin bilinmezliklerine muhtaçtýr sorusu yerini alýyor fasiküllerin en üst sýrasýnda.

Muhtaçlýðým ise, en deli kanlý haliyle dikiliyor solumun solan tarafýna..
Zar’lardan medet umarcasýna düþ’eþim olmaný bekliyorum hala..
Biliyorum bu da bir rüya !
Kýlý kýrk yaran hasretin sokuluyor yanýma..
Yokluðunu, kaç kat sen giyinsem de hissediyorum..
Doðunun ayazý vuruyor sancýlarýma.
Batýdan doðmuyor gün’eþlerim..
Ýç organlarýmýn isyanýsýn !
Ve sen o kadar sol’cu iken ; o kadar saðcý oluyor umutlarým..
Biliyorum kimse duymuyor isyanýmý !
Ben sadece, yüzsüzlüðümü yazýyorum mýsralara !

Renkli kalemlerim ile karalýyorum sensizliðimi , þiir diyorlar adýna.
Çok komikler deðil mi ?
Kendi kazdýðým satýr aralarýna düþüyorum.
Bileklerimden sýzan kan damlalarý noktama oluyor imlasý bozuk yalnýzlýðýma.
Eyvallahým yok artýk yokluðuna
Varsýn dizlerimde izi kalsýn çocukluðumun...
Kopardýðým güllerin vebali
kimya defterimin yüz yirmi üçüncü sayfasýnda saklý !
Sorulan suallere çalýþmadým cevabýnýn verdiði utanç ve küfür dolu bir sitemle
Soruyorum þimdi hiç kimsenin bilmediði bir dil ile

Kaç dakika kaldý gelmene...!

Sosyal Medyada Paylaşın: